आज जीवनको यस महत्वपूर्ण मोडमा उभिएर जब पछाडि फर्केर हेर्छु। मनमा एउटा अनौठो अनि गहिरो भावना जागृत हुन्छ। त्यो दिन आजकै दिन माघ १२ गते हुस्सुले ढाकिएको चिसो बिहानीको झझल्को आउँछ। विवाहको दिनको त्यो रौनक, त्यो उत्साह, त्यो हर्ष, अहिले पनि मेरो मनमा ताजै छ। त्यो दिनलाई सम्झँदा मनमा एउटा अतुलनीय आनन्दको अनुभूति हुन्छ।
समयको अनन्त यात्रामा केही क्षण यस्ता हुन्छन्, जसले जीवनलाई विशेष बनाउँछन्। ती क्षणहरू स्मृतिमा सुनौलो अक्षरले कोरिन्छन् र समय बित्दै जाँदा झनै अमूल्य बनिरहेका हुन्छन्। मेरो वैवाहिक वर्षगाँठ त्यस्तै एक अद्वितीय क्षण हो। यसले हृदयलाई न्यानो बनाउँछ र जीवनका हरेक सन्दर्भमा प्रेमको महत्त्व झल्काउँछ।
वैवाहिक जीवन दुई व्यक्तिको मात्र सम्बन्ध होइन। परिवार, संस्कार, परम्परा र संस्कृतिको पनि एक सुन्दर मिलन हो। यस मिलनको अर्थ एक अर्कालाई साथ दिनु मात्र होइन, वरिपरि रहेका मानिसहरूका लागि उदाहरण बन्नु पनि हो। विवाहका प्रारम्भिक दिनहरूमा उत्साह र रहरले भरिएको जीवन, वर्षगाँठको सन्दर्भमा फर्केर हेर्दा परिपक्व अनुभवले समृद्ध भएको स्वतः अनुभव हुन्छ।
मेरो वैवाहिक वर्षगाँठले प्रेमको नयाँ आयाम प्रस्तुत गर्छ। यो अवसर उत्सव मनाउने समय मात्र होइन, यो समय हो आफ्नो यात्रालाई पुनः सम्झिने र भविष्यका लागि नयाँ लक्ष्य निर्धारण गर्ने। यो दिन हामीले जीवनका कठिनाइहरूलाई कसरी जित्यौं, सामान्य क्षणहरूलाई कसरी विशेष बनायौं? एक अर्काप्रति कसरी अझ नजिक भयौं भन्ने कुरा स्मरण गर्ने हो।
यस अवसरमा मलाई लाग्छ, जीवनमा प्रेम मात्र पर्याप्त हुँदैन, त्यसलाई पालना गर्नुपर्छ। प्रेम एउटा बगैँचा जस्तै मात्र हो। यसलाई निरन्तर सिंचाइ र हेरचाह चाहिन्छ। हरेक वर्षगाँठ त्यो बगैँचामा एउटा नयाँ फूल फुल्ने जस्तै हुन्छ। जीवनमा आउने कठिनाइहरू हिउँद जस्ता हुन्, जसलाई पार गरेर पुनः वसन्तको प्रतीक्षा गर्नुपर्छ।
यो दिन सृष्टिको त्यो अद्भुत नियमलाई झल्काउँछ, जहाँ केही क्षण हामीलाई थामिएर आफ्ना सम्बन्धहरूको सुन्दरता र महत्व महसुस गराउन बाध्य गर्छ। यो त्यो दिन हो, हामीले आफ्नो यात्रा कहाँबाट सुरु गर्यौँ र आज कुन बिन्दुमा आइपुगेका छौं भन्ने आत्मचिन्तन गर्ने अवसर पाउँछौं।
समाप्तिमा, मेरो वैवाहिक वर्षगाँठ हाम्रो व्यक्तिगत उत्सव होइन, यो जीवनप्रतिको कृतज्ञता हो। यो दिन हरेक सम्बन्धको सुन्दरता र शक्ति झल्काउने एक अवसर हो। प्रेमले जीवनमा नयाँ आशा र ऊर्जा प्रदान गर्छ। ‘वर्षगाँठ’ हरेक वर्ष यस यात्रालाई अझै मीठो र गहिरो बनाउने सन्दर्भ बन्छ।
प्रेमको परिपक्वपन र समझदारीको यो यात्रा अझै लामो होस्। हरेक वर्षगाँठले नयाँ प्रेरणा ल्याओस्। यही कामना गर्दै, म यो दिनलाई मन, मस्तिष्क र आत्माको न्यानो सहयात्राको रूपमा स्वीकार गर्छु।
विवाहको जन्तीमा आउनुभएका आदरणीय प्रियजनको स्मृति अझै पनि मेरो मनमा ताजै छ। वरिष्ठ उपन्यासकार डायमन शमशेर राणा, भाषाविद् कृष्णप्रसाद पराजुली, रेडियोकर्मी दाहाल यज्ञनिधि, कवयित्री तोया गुरुङ आदि। ती सबैको अनुहार मेरो मनको पर्दामा स्पष्ट देखिन्छ। ती सबैको माया, आशीर्वादले आज पनि मलाई प्रेरणा दिइरहेको छ।
आज, जब म विगतका ती सबै क्षणहरूलाई सम्झन्छु, मनमा एउटा प्रेमिल भावुक भावना जागृत हुन्छ। जीवन यात्रामा हामी धेरै मानिससँग भेटिन्छौँ। धेरै सम्बन्ध बनाउँछौँ। त्यसमध्ये केही सम्बन्धहरू हाम्रो मनमा सधैँका लागि रहिरहन्छन्। ती सम्बन्धहरूले नै हामीलाई जीवनको यात्रामा अगाडि बढ्न प्रेरणा दिइरहन्छन्।
विवाहको दिनको त्यो रमाइलो क्षण, मण्डपमा बसेर गरिएको सात फेरा, त्यो रातको विदाइ, त्यो रातको रोदन, त्यो रातको निन्द्रा… सबै सम्झनाहरू अझै ताजा छन्। त्यसपछिका दिनहरूमा हामीसँगै थियौँ, सँगै हाँस्यौँ, सँगै रुन पनि पायौँ। हामीले सँगै धेरै सपना देख्यौँ, सँगै धेरै लक्ष्य हासिल गर्यौँ।
विवाह वर्षगाँठको यो पलमा, म तिम्रो हात समातेर बसेको छु। हाम्रा आँखामा आँसु छन्। तर त्यो आँसुमा खुशी पनि छ। हामीले धेरै उतारचढाव देख्यौँ, तर हामी सँगै छौँ। हाम्रो माया अझै बलियो छ।
समयले हामीलाई अनेकौं रूपले परिभाषित गर्छ। ती रूपहरूमध्ये वैवाहिक जीवन एउटा यस्तो यात्रा हो, जहाँ हरेक मोडले जीवनलाई नयाँ आयाम दिन्छ। आज मेरो वैवाहिक वर्षगाँठले पनि यही आयामको परिभाषा प्रस्तुत गर्दैछ। यो अवसर उत्सव मनाउने समय मात्र होइन। जीवन यात्राको सार्थकता सम्झिने, जीवनलाई पुनः आँकलन गर्ने र भविष्यका लागि नयाँ अध्याय लेख्ने क्षण हो।
हाम्रो जीवन नदी जस्तै बगेको छ। कहिले पानीको सतह शान्त हुन्छ, कहिले छालहरूको उग्रता। जीवनमा आएका कठिनाइहरू ती छालहरू हुन्। तिनले हामीलाई कमजोर बनाउन खोजे। यद्यपि ती छालहरूमाथि विजय प्राप्त गर्नु हाम्रो प्रेमको सामर्थ्य हो।
प्रेमलाई धेरैले भावना ठान्छन्। तर जीवनले मलाई सिकायो-प्रेम अनुभव गर्ने कुरा होइन; यो त पालना गर्ने जिम्मेवारी हो। प्रेम एउटा बगैँचाजस्तै हो। यसलाई सिँचाइ र हेरचाहको आवश्यकता पर्छ। यो बगैँचामा फूल फुलाउन मेहनत चाहिन्छ। सानो असावधानीले बगैँचामा काँडाहरू उम्रिन सक्छन्।
हरेक वर्षगाँठ हामीले यो बगैँचामा नयाँ फूल रोप्ने अवसर हो। ती फूलहरू खुशीका प्रतीक हुन्। ती हाम्रो सम्झौता, सहमति र एकअर्काप्रतिको आदरका प्रमाण हुन्।
कहिलेकाहीँ जीवन हिउँदजस्तै कठोर हुन्छ। पात झरेका रुख जस्तै, केही सपना र आशा ओइलिन्छन्। तर हामीलाई थाहा छ, हिउँदको अन्त्यपछि वसन्त आउँछ। यस्तै हाम्रो जीवनमा पनि हिउँदका क्षणहरू आए। केही समयलाई कठिन देखिन्थ्यो। हामीले सँगै वसन्तको प्रतीक्षा गर्यौँ। ती दिनहरूमा हाम्रो प्रेम नै हाम्रो सहारा बन्यो।
हाम्रो सम्बन्धको आधारभूत कुरा सानातिना कुराहरू हुन्, जुन सामान्य लाग्न सक्छ। बिहानको एक कप चिया सँगै पिउनु, दिनभरिको थकाइपछि मुस्कानको आदानप्रदान गर्नु र राति सँगै भविष्यका सपना देख्नु। यिनै साना कुराहरूले हाम्रो जीवनका क्षणहरूलाई विशेष बनाए।
हाम्रो वर्षगाँठको दिन, म हृदयदेखि भन्न चाहन्छु-यो यात्रा तिमी र मबीचको सम्बन्ध मात्र होइन। यो जीवनको पाठ हो। प्रेमको अर्थ खुसी बाँड्नुमा मात्रै छैन; यो दुःखलाई सँगै सहनु, कमजोरीलाई सँगै चिर्नु र प्रत्येक दिनलाई नयाँ उत्साहले स्वागत गर्नु हो।’
यो अवसरले मलाई धेरै कुरा सिकाउँछ। जस्तै-हाम्रो प्रेम एउटा क्यानभास हो। यसमा हामीले सँगै रङ भरेका छौं। कठिनाइहरूले कहिलेकाहीँ हाम्रो चित्रलाई धमिलो बनाउन खोजे। तर हामीले पुनः रङ थप्यौं, पुनः सँगै एउटा सुन्दर आकृति तयार गर्यौँ।
प्रेमको यो बगैँचा सधैँ हराभरा रहोस्। हरेक वर्षगाँठमा नयाँ फूल फुल्दै जाओस्। जीवनका हिउँदहरू पार गर्दै, वसन्तको मिठास सधैं हाम्रो यात्रामा रहोस् र शरदको सौन्दर्यले स्वागत गरोस्।
प्रेममा, जीवनको सहयात्री। आउँदा दिनहरूमा पनि हामी सँगै रहने छौँ। हामी सँगै नयाँ सपना देख्ने छौँ, सँगै नयाँ लक्ष्य हासिल गर्ने छौँ। हामी सँगै बूढो हुने छौँ।
जीवन सुन्दर यात्रा। कहिलेकाहीँ खुशीका फूल फुल्छन्। चुनौतीका काँडा भेटिन्छन्। यात्रामा कहिलेकाहीँ हामीले आफ्ना सहयात्रीहरूप्रति कृतज्ञता व्यक्त गर्न बिर्सिन्छौँ। यसैबीच केही ‘विशेष दिन’ हरू ‘विशेष अवसर’ लिएर आउँछन्। त्यसले हाम्रो जीवनलाई मात्र होइन, सम्बन्धलाई पनि अर्थपूर्ण बनाउँछन्। त्यही अवसर हो ‘वैवाहिक वर्षगाँठ!’
वैवाहिक वर्षगाँठको विशेष दिनले मेरो जीवनका ती सबै अविस्मरणीय क्षणहरूलाई स्मरण गराउँदै छ। यसले मलाई साँच्चै जीवनको महत्व र सम्बन्धको गहिराइ सिकाउँदै छ।
जीवनको यात्रा सुरु गरियो, सबथोक अनिश्चित थियो। भविष्यको पाना खालि थियो। यो खालि र सादापनलाई रङ्गीन बनाउनका लागि हामीले एक अर्काको साथलाई अँगाल्यौँ। जीवनमा हरेक खुशीका पलहरूले मनलाई हर्षित तुल्यायौँ। दुःखका घडीहरूले सम्बन्धलाई अझ बलियो बनाए। पछाडि फर्केर हेर्दा, आजती पलहरूमा साथ दिने मेरो परिवार, साथीभाइ र जीवनसङ्गिनीप्रति मेरो मनमा गहिरो कृतज्ञताको भावना जागेको छ।
दुई व्यक्तिबीचको मिलन मात्र सम्बन्ध होइन। दुई परिवारको, दुई संसारको र दुई सपनाको मिलन पनि हो। यस यात्रामा हामीले एक-अर्काका सपना साँच्न सिक्यौँ। चुनौतीहरूलाई पार गर्दै अघि बढ्न सिक्यौँ। सबैभन्दा महत्वपूर्ण कुरा हामीले हरेक दिन एकअर्कालाई अझै माया गर्न सिक्यौँ।
आजको दिन ती सबै प्रियजनलाई धन्यवाद दिन चाहन्छु। जो, जसले हाम्रो जीवनलाई सुन्दर बनाउन कुनै कसर बाँकी राखेनन्। ती साथीहरू, जसले साथ दिए। ती परिवारका सदस्यहरू, जसले सहयोग गरे। ती अनुभवहरू, जसले हामीलाई परिपक्व बनाए।
लाग्छ, वैवाहिक जीवन एउटा किताब हो। किताबका पानाहरू हरेक दिन नयाँ कथासँग भरिन्छन्। यो किताबमा खुशी, आँसु, संघर्ष र विजयका हरफहरू हुन्छन्। विश्वास छ– यो यात्रा अझै रमाइलो र स्मरणीय हुने छ, किनभने हामीसँग एकअर्काको साथ छ। यो साथ नै हाम्रो शक्ति हो।
आजको यो विशेष दिनमा, मेरो मनभरि आशा, माया र कृतज्ञताको भावना छ। आउने दिनहरूमा हामी सबै मिलेर जीवनलाई अझ सुन्दर बनाउने छौँ। हामीले बनाएका सम्बन्ध र सम्झनाहरू युगौँसम्म रहोस्। यही मेरो हृदयदेखिको शुभकामना!
प्रकाशित: १२ माघ २०८१ ११:५२ शनिबार