एक बालकले आफ्नी वृद्ध आमालाई ह्विलचियरमा डोर्याउँदै लैजान्छ । त्यो देखेर वृद्धा आश्रम रहेकी आमा भावुक बन्छिन् ।
उनलाई आफ्नै छोरा समीरले नै वृद्धा आश्रममा लगेर छोडेका थिए । उनलाई त्यो वृद्धा आश्रममा बस्न धेरै गाह्रो भइरहेको हुन्छ ।
वृद्धा आश्रमका कर्मचारीलाई बस्न गाह्रो भएको भन्दै बिलौना सुनाउँछिन् । आश्रमकी कर्मचारीले आफ्नै छोराले नै यहाँ ल्याएर राखेको बताउँदै छोरो आए जानुहोला भन्दै सम्झाउँछिन् ।
आमालाई आश्रमलाई बस्न पटक्कै रुचि थिएन । तर, के गर्नु आश्रममा बस्नु उनको लागि बाध्यता थियो ।
उमेर ढल्किएपछि एक्लो सन्तानको रूपमा जन्मिएका समीरलाई आमाबाबुले नै सानैदेखि धेरै नै हेरचाह गरेर हुर्काएका थिए । आफूहरूको बुढेसकालको लट्ठी भन्दै उनको हेरचाहमा कुनै कसरत बाँकी छोडेका थिएनन् बुवा आमाले ।
अध्ययनको लागि काठमाडौँ सहर गएको छोरो प्लस टुको पढाइपछि एक दिन घर फर्किन्छ र भन्छ – ‘म डाक्टर बन्छु ।’ छोरा समीरलाई डाक्टर पढाउने आमाबाबुसँग क्षमता पनि थिएन । तर, बाबुलाई आमाले नै सम्झाउँछिन् । भएका गरगहना तथा बेसी खेत बेचेर समीरलाई डाक्टर पढाउन आमाबाबुहरू तयार भएका हुन्छन् ।
समीर डाक्टर बनेपछि उसले सहरमा घर बनायो । विवाह गर्यो र छोरो समेत जन्मायो । आमा पनि श्रीमान्को निधनपछि आफ्नो छोराछोरीसँग बसेकी हुन्छिन् ।
छोराबुहारी नै दिनभर जागिरले आमाको हेरचाहको लागि समय निकाल्न नसकेपछि उनीहरूले आमालाई आश्रममा लगेर छोडेका हुन्छन् ।
दिन बिते, महिना बिते । तर, छोरो समीर आमालाई लिन आश्रम पुगेन । एक दिन, मध्यरातमा आमा वृद्धा आश्रमबाट भाग्छिन् । मध्यरातको सुनसान समयमा हातमा झोला लिएर उनी सडकमा भौतारिहेकी हुन्छिन् । त्यत्तिकैमा एउटा ट्याक्सीले उनलाई ठक्कर दिन्छ । उनलाई एक युवकले अस्पताल पुर्याउन्छन् ।
उनी जुन अस्पतालमा भर्ना भएकी हुन्छिन्, त्यहीँ अस्पतालमै छोरो समीर डाक्टर थियो । अस्पतालमा एक नर्सले ‘इमरजेन्सी केश’ आएको भन्दै समीरलाई सुनाउँछिन् । तर, समीरले आफूले नभ्याउने भन्दै अर्को डाक्टरलाई खबर गर्न आग्रह गर्दै घर तर्फ जान्छन् । त्यो रात समीरलाई थाहा थिएन कि, उक्त ‘इमरजेन्सी केश’ आफ्नै आमाको थियो ।
समीर घर पुग्छन् । घरमा समीरका सँगै पढेका साथीहरूले पर्खिरहेका थिए । घर पुगेको केही समयपछि समीरलाई आश्रमबाट ‘आमा बेपत्ता’ हुनुभएको भन्दै खबर आउँछ ।
आमा आश्रममा नभएको खबर सुनेपछि ऊ मध्यरातमा सडकका गल्ली गल्लीमा आमालाई खोज्न हिँड्छ । त्यो रात, आमा नभेटिएपछि निराश हुँदै घरफर्कछ ।
अर्को दिन, अस्पतालको बेडमा आफ्नो आमालाई मृत अवस्थामा बेडमा देख्छ र पछुताउँछ । अनि सम्झन्छ, विगत र बाल्यकालका कुरा । एकोहोरो आशु बगाइरहन्छ ।
यो कथा हो, सर्ट फिल्म ‘लापत्ता सन्तान’को । रामजी ज्ञवालीको लेखक तथा निर्देशन रहेको लापत्ता सन्तानले पछिल्लो समयको वास्तविकतालाई नियाल्दै सर्ट फिल्म बनाएका हुन् ।
सन्तानको लागि आमाबुवाको सङ्घर्ष र वृद्ध अवस्थामा आमालाई आश्रम पुर्याएको लापत्ता सन्तान यूटुबमार्फत सार्वजनिक भइसकेको छ । २० मिनेट ३५ सेकेन्डको सर्ट फिल्मलाई ओएसआर डिजिटल युट्युबमार्फत हेर्न सकिन्छ ।
फिल्ममा आमाको भूमिकामा रश्मि भट्ट छिन् भने ओजस्वी विक्रम विष्ट छोरोको भूमिकामा छन् । आशिष् पराजुली, अर्जुन आचार्य, सविना राउत, निलम भट्ट र मनीष प्रीतम निरौला लगायतले यस फिल्म अभिनय गरेका छन् । नीरज कँडेलको छायाङ्कन रहेको फिल्मलाई नहकुल खड्काले सम्पादन गरेका छन् ।
